Piec jest wysoki na dwieście dwadzieścia pięć centymetrów, szeroki na sto dziesięć i głęboki na osiemdziesiąt centymetrów. Zbudowany jest z gliny i cegieł szamotowych. Pokrywają go kafle ceramiczne w kształcie kwadratów i prostokątów. Kwadraty mają boki długości dwadzieścia centymetrów. Prostokąty o wymiarach dziesięć na dwadzieścia centymetrów ułożone są pionowo. Piec od góry zakończony jest gzymsem. Tworzą go prostokątne, poziome kafelki. Piec stoi na cokole obudowanym brązowymi kafelkami ułożonymi poziomo wysokimi na około dwadzieścia centymetrów.

Żółte kafle ozdobione są wzorami roślinnymi i zwierzęcymi w kolorze granatowym i brązowym. Postaci zwierząt są uproszczone. To jelonek z porożem, łania, kura, koń i ryba. Wzdłuż krawędzi niektórych kafelków biegną na przemian brązowe liście i kwiaty. Kwiaty mają granatowe kuliste środki i białe lub granatowe płatki. Innym motywem ozdobnym jest granatowy okrąg. Od niego rozchodzą się promieniście łodygi z liśćmi i kwiatami.

Na frontowej ścianie pieca, na dole, znajduje się dwoje żelaznych drzwiczek z zasuwami. Mają kształt prostokątny, ułożone są w poziomie. Zajmują one powierzchnię szeroką na trzydzieści centymetrów i wysoką na czterdzieści pięć centymetrów.

Na podłodze pod drzwiczkami ustawiono żeliwną podkładkę w kształcie prostokątnym.

Szamot to surowiec, który powstaje po wypaleniu gliny lub łupków czyli rodzaju skały. Następnie do zmielonego materiału dodaje się surowce mineralne o wysokiej temperaturze topnienia. Szamot formowany jest w prostokątne bloki. Jego właściwości sprawiają, że wytrzymuje wysokie temperatury. Po wygaśnięciu ognia, utrzymuje ciepło przez długi czas.

audiodeskrypcja: Anna Franik, Fundacja Pełni Kultury

konsultacja dostępności: Adrian Wyka

konsultacja merytoryczna: Paweł Sikora, Muzeum Małopolski Zachodniej

data powstania: październik dwa tysiące dwudziesty trzeci rok